Pokerstrategie

Er wordt wel eens gezegd dat poker eenvoudig te leren is, maar moeilijk om er goed in te worden. Deze pagina geeft je wat tips om je te helpen een winnende pokerspeler te worden, met zowel algemene pokeradviezen en -strategieën voor beginnende spelers als een aantal meer gevorderde concepten om over na te denken als je de basis eenmaal goed beheerst.

Poker kan benaderd worden als een serieuze studie of voor de lol gespeeld worden (of allebei). Hoe dan ook, het kost tijd en moeite om een speler te worden die consequent wint. Met andere woorden: het is veel werk. Er is niks mis met voor de lol willen pokeren, maar er is geen enkele reden om er maar van uit te gaan dat je verliest, zelfs als je voor de lol speelt. Je beslissingen en sessies worden echter wel gemakkelijker wanneer je voordat je begint bepaalt wat voor type speler je wil zijn.

Poker heeft veel unieke uitdrukkingen. Om je te voorkomen dat je je aan de tafels verloren voelt, is het belangrijk te leren wat sommige van de belangrijkste opmerkingen betekenen.

We raden je om te beginnen aan ons pokerwoordenboek te bekijken, waar je allerlei pokertermen en -definities kunt vinden. Poker kent veel jargon, maar je raakt al na een paar spellen gewend aan de taal en de context waarin dingen gezegd worden.

Zelfs de beste pokerspelers ter wereld verliezen wel eens een sessie. Verwacht niet dat je altijd wint. Je moet je ten doel stellen in elke sessie zo goed mogelijk te spelen. Als je dit doet, zullen de resultaten naarmate je beter wordt eveneens verbeteren.

Veel spelers maken de fout dat ze hun pokervaardigheden beoordelen op basis van de resultaten van elke sessie. Je moet altijd proberen om zo goed mogelijk te spelen. Hoe beter je hierin slaagt, des te beter zullen je resultaten zijn.

Poker is een spel van wiskunde en van incomplete informatie. Dat klinkt misschien ingewikkeld, maar dat is het echt niet. Simpel gezegd begint het winnen van poker met het kiezen van welke starthanden je moet spelen. Als je vaker met de beste hand aan de pot begint dan je tegenstanders, win je vaker dan je tegenstanders.

Het kiezen van een beginhand is ontzettend belangrijk, maar het is slechts één stuk van de pokerstrategiepuzzel. Zodra je gedegen richtlijnen voor beginhanden onder de knie hebt en begrijpt op welke wijze deze veranderen als gevolg van je positie aan de tafel, moet je werken aan je spel tijdens de rest van de hand. Het grootste verschil tussen professionals en amateurs is dat professionals het spel na het beslissen over de beginhand doorgaans veel beter beheersen dan hun tegenstanders.

Dit geldt met name voor de beslissingen die worden genomen aan het einde van elke hand. Deze vaardigheden hebben betrekking op het berekenen van pot odds, het herkennen van inzetpatronen, bluffen en het gebruik van positie. Ondanks dat het jaren kost om het midden- en eindspel onder de knie te krijgen, is het zeer de moeite waard omdat zelfs een kleine verbetering in de vaardigheden van een speler een aanzienlijk effect kan hebben op het uiteindelijke rendement van die speler.

Een andere metavaardigheid die deel zou moeten uitmaken van de pokerstrategie van een winnende speler is voorkomen dat je op tilt gaat. Je tegenstanders zullen je emoties tegen je gebruiken, maar alleen als je ze de kans geeft. Emotioneel spel resulteert in slechte beslissingen en het verliezen van geld. Op tilt gaan en over je toeren raken kan iedereen overkomen, en soms is een pauze nemen de enige oplossing. Dat is oké, het spel is er over tien minuten ook nog wel. Sterker nog: het is er morgen ook nog wel.

Een van de dingen die poker zo'n fascinerend spel maken is de grote verscheidenheid aan verschillende benaderingen, stijlen en manieren van spelen. De meeste stijlen kunnen worden onderverdeeld in een combinatie van de volgende dingen:

• 'Tight': een benadering waarin voorzichtigheid belangrijk is, relatief weinig handen worden gespeeld en niet te veel risico's worden genomen.
• 'Loose': het tegenovergestelde van 'tight', het spelen van veel handen met een grotere bereidheid om te gokken.
• 'Agressief': een aanpak waarin veel wordt gebet, veel potten worden geopend en grote inzetten worden gedaan om anderen onder druk te zetten.
• 'Passief': het tegenovergestelde van 'agressief', vaker callen dan betten, de tegenstander de actie laten bepalen.

Denk aan je eigen aanpak als je poker speelt. Is een van de bovenstaande termen op jou van toepassing?

Als je antwoord is: 'Allemaal en geen van allen', ben je op de goede weg. Het vermogen om van tactiek te veranderen en aan de pokertafel te switchen tussen stijlen is erg handig, want te rigide spelen, in elke stijl, maakt je voorspelbaar. We raden beginnende spelers echter aan zich te concentreren op een combinatie van 'tight-agressief'.

Met deze stijl kun je wennen aan agressief inzetten, wat essentieel is voor succes op de lange termijn. Proberen om voornamelijk goede handen te spelen voor de flop kan je helpen meer discipline te krijgen en voorkomt dat je met middelmatige handen in te veel moeilijke situaties belandt. Naarmate je meer ervaring opdoet en je spel verbetert, kun je losser gaan spelen en je stijl variëren, maar je moet altijd proberen agressief te blijven.

De dealer, of de 'button', is meestal de laatste speler die in een inzetronde speelt, en als laatste handelen is een tactisch voordeel omdat je al weet wat je tegenstanders hebben gedaan. De positie van de dealer verandert na elke hand, dus om het spel eerlijk te houden wordt dit voordeel gedeeld tussen alle spelers.

Om dit tactische element in je voordeel te gebruiken, is het over het algemeen verstandig om meer handen in 'late' positie te spelen (dus nadat de meeste spelers al hebben gehandeld) dan in de 'vroege' positie. Goede spelers zijn in late positie vaak wat minder streng over hun beginhandvereisten, omdat het extra voordeel van hun positie hen meer flexibiliteit en meer opties biedt als de hand wordt gespeeld.

Als je tegen tegenstanders speelt die eerder aan de beurt zijn dan jij, wordt gezegd dat je 'positie op ze hebt', terwijl zij 'uit positie' zijn. Dit kan een significant voordeel zijn.

Een goede handselectie is altijd belangrijk, net als begrijpen dat hoe meer tegenstanders je hebt, hoe groter de kans is dat ten minste één van hen een sterke hand heeft. Maar er zijn ook situaties waarin je met een goed getimede bluf een pot kunt winnen die je anders misschien zou verliezen.

Wat probeert een pokerspeler die bluft te bereiken? Hij probeert zijn tegenstander de beste hand te laten folden. Zo simpel is het. In de meeste pokerspellen zijn de meeste handen waardeloos en wil je ze folden voor de flop, of het zijn middelmatige handen waarmee je niet te veel chips wil inzetten. Als dat het geval is, wordt bluffen erg belangrijk omdat het je een tweede kans geeft om te winnen.

Een succesvolle bluf laat je tegenstander denken dat je kaarten hebt die beter zijn dan de zijne, dus het is belangrijk om te overwegen hoe je spel er voor hen uitziet. Als je de kaarten die je wil dat ze denken dat je ze hebt echt zou hebben, zou je dan de hand hebben gespeeld zoals je nu deed? Is het 'verhaal' dat je met je handelingen aan de tafel vertelt consistent en logisch?

Als je bluft, zorg er dan voor dat je goed nadenkt over je hele hand om te zien of het verhaal dat je vertelt hout snijdt. Als je besluit om gewoon te betten als laatste hoop op het winnen van de pot, is de kans groot dat een slimme tegenstander je zal doorzien.

Odds zijn een manier om uit te drukken hoe groot de kans is dat iets gebeurt. Als je een munt opgooit is er bijvoorbeeld een gelijke kans dat de munt op 'kop' of 'munt' valt - we kunnen deze kans uitdrukken als één tegen één (1/1, of 'gelijk') - want voor elke keer dat hij op 'kop' valt, valt hij waarschijnlijk ook één keer op 'munt'. Denk nu eens aan de kans dat je zes gooit met een zeszijdige dobbelsteen: voor elke keer dat je zes gooit, gooi je vijf keer een ander getal, dus we kunnen de odds van zes gooien uitdrukken als 5/1.

Laten we nu eens kijken naar een veelvoorkomende situatie in een pokerspel: je hebt vier klaveren en wacht tot die laatste klaveren op de river valt, waarmee je je flush compleet maakt en de pot wint. Een kaartspel van 52 kaarten bevat 13 klaveren, waarvan je er twee in je hand hebt en er nog twee op het board liggen. Er zijn dus nog negen klaveren over. Als je de twee kaarten in je hand en de vier op het board niet meetelt, zijn er 46 kaarten die op de river kunnen komen, en negen daarvan bezorgen je de pot - deze negen kaarten staan bekend als je 'outs'.

Dus de kans dat je de flush maakt is 37/9 (37 van de 46 kaarten maken je flush niet, en negen kaarten doen dat wel). Deze verhouding van 37 tegen 9, en dus je kans om je flush te maken, is ongeveer 4 tegen 1.

We gebruiken het voorbeeld hierboven om het idee van 'pot odds' te bestuderen - de verhouding tussen chips die je kunt winnen en de chips die je moet inzetten.

Laten we zeggen dat je het opneemt tegen één tegenstander en dat je zit te wachten op je laatste klaveren op de river. Er zit al 10 in de pot, en je tegenstander bet zijn laatste 10. Je kunt callen in de hoop dat je de klaveren krijgt, of folden. Wat is de juiste zet? De wiskundige berekening is gemakkelijker dan je denkt.

In deze situatie wordt je gevraagd om 10 te betalen om te proberen 20 te winnen - dat zijn pot odds van precies 2 tegen 1. Maar zoals we weten is de kans dat je je flush hit dichter bij 4 tegen 1. Het nemen van een 4/1-risico voor een uitbetaling van slechts 2/1 is een slechte zet; je moet je flushdraw folden.

Maar stel dat er al 90 in de pot zat toen je tegenstander zijn laatste 10 inzette? In die situatie wordt je gevraagd om 10 te betalen om te proberen 100 te winnen - dat zijn pot odds van precies 10 tegen 1. Een uitbetaling van 10/1 aangeboden krijgen als je een 4/1-risico neemt is een goede zet: in dit geval moet je callen.